Étoile

Étoile sa at ho ikkje kunne sjå dei for seg, dagane eg har her heime. Étoile sa at det ikkje kler meg, det eg seier om meg sjølv. Orda eg bruker (og bokstavane), er rare, synest Étoile.

Stadig omatt og på nye måtar må vi formulera oss, vi to. Vi har språk og bakgrunn framand for kvarandre. Vi misforstår, blir misforstått. Går enda fleire rundar. Gir nesten opp iblant.

Når kroppar smeltar om og blir til spørsmålsteikn, er praten på sitt beste. Når eg kan ta i bruk eit smil eg kan på fransk.