Symbiose

Eg er ein maur. Eg har tatt meg inn på menneskehannens habitat. Han held baderomsgolvet varmt, slik at eg kan overleva vinteren. Vi tar vare på kvarandre, han og eg. Han har varme til overs og rikeleg med boltreplass for lille meg. Eg kliv opp i håra på menneskehannens legg, kjærteiknar verten min med lette insektføter, ser opp i ansiktet som heng høgt over meg, og undrar korleis han har det der han sit så lenge og så tankefull på dass.