Ein annan

Ein gong vart det som er lys og lyd og lukt og smak, skilt frå det som ser og høyrer, kjenner lukt, kjenner smak. Det som såg, såg noko anna enn seg sjølv når det såg. Det høyrde, og det som høyrde, var noko anna enn lyden det høyrde. Det låg inntil ein kropp som var ein annan enn den det sjølv var. Det budde i ei verd som ikkje var det same som det som budde i verda. Det drakk mjølk frå eit bryst, men sjølv var det verken mjølk eller bryst eller smaken av mjølk eller lukta og varmen frå brystet.

Her er mitt første smil.

Eg ser på dykk. Eg held blikket dykkar, og eg smiler. Eg er ein annan enn de er. Eg er ein annan enn alt som ikkje er meg.